Μια νουβέλα που ο συγγραφέας δεν θα ήθελε να την προλογίσει. Αντ' αυτού, προτιμά να μας βάλει στο έργο του μ' ένα απόσπασμα ποιήματος:
«Σφιχτά
να τα κρατάς και να τα τρίζεις.
Εσύ
τα δόντια πάντα να τρίζεις.
Για
να ‘μαι ήσυχος…
Πως
δε ξεθύμωσες –
Δε
ξεπέζεψες –
Δε
ξεμέθυσες.
Και
τίμα!
Τον
ιδρό σου τίμα. Και τον πόνο σου.
Και
το θυμό σου τίμα. Και δάγκανε.
Δάγκανε
ολοένα την ανάσα σου.
Μη
στην αρπάξουνε στο δρόμο.»