Ηλίας Πετρόπουλος. Το Εγχειρίδιο του καλού κλέφτη.

(Του Δημήτρη Αμπατζόγλου).

Η τέχνη του ευθυμογραφήματος έχει μια από τις καλύτερες ιδιότητες. Να ξορκίζει το κακό. Όταν αυτό είναι μέρος του συστήματος διακυβέρνησης, μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε την κατάθλιψη που το σύστημα μας προκαλεί στην προσπάθεια του για χειραγώγηση. Ο Ηλίας Πετρόπουλος είναι ένας αναρχικός συγγραφέας που μας παρουσιάζει με απόλυτη τάξη το δικονομικό μας σύστημα. Αν και η εποχή που περιγράφει στην Φανταστική χώρα που εξελίσσονται τα δρώμενά του έχει περάσει, ως προς το έγκλημα, μας αποδεικνύει ότι ο τρόπος αντιμετώπισής του είναι σταθερός από την αρχαιότητα. Το βιβλιαράκι γράφτηκε σε χαλεπούς καιρούς και αυτό συνέβαλε στο να δημιουργηθεί ένα έθνος με το όνομα Antigua. Δίνει και το χάρτη που άμα είστε έξυπνος θα καταλάβετε ότι στα μέρη αυτά έχετε “ταξιδέψει”.

Φυσικά το βιβλίο αν και μικρό πιάνει τα πάντα. Το έγκλημα και τους διαχωρισμούς του, την σύλληψη και τους “ευγενείς” τρόπους να αποσπασθεί η “ομολογία”, το δικονομικό σύστημα τα παραθυράκια και την πραγματική “δουλειά” των δικηγόρων και φυσικά το σύστημα σωφρονισμού και την άριστη ικανότητά του να επανεκπαιδεύσει εγκληματίες υψηλής ποιότητας που θα πέσουν με περισσότερο ζήλο στην δουλειά που η κοινωνία τους επιτάσσει. Η οπτική του αναγνώστη μπορεί να είναι πολύπλοκη. Αν το δει σαν ευθυμογράφημα θα περάσει καλά μια δυο μέρες ανάλογα με την αναγνωστική του ικανότητα. Αν το δει σαν αντικείμενο προβληματισμού τότε είναι η είσοδος για μια εκτεταμένη έρευνα στους νόμους που διέπουν ένα κράτος.

Εν κατακλείδι είναι ένα ευχάριστο κείμενο, με κρυφές γωνίες οδύνης που σας αποτρέπει από τα εγκλήματα κοινού ποινικού δικαίου και σας δίνει την δυνατότητα να “ζυγίσετε” το κλασικό “έλα μωρέ τι έγινε” της παραβατικής συμπεριφοράς των συμπατριωτών σας. Θα καταλάβετε ότι όλοι είμαστε πολύ κοντά στο έγκλημα τις περισσότερες φορές όχι από επιθυμία αλλά από αφέλεια ή απροσεξία.

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε σε διάθεση στο Βιβλιοπωλείο Πολιτεία ή δωρεάν εδώ.

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

ΤΕΤΡΑΔΙΟ

Νίκος Τσιφόρος "Τα Ρεμάλια Ήρωες".

(Του Δημήτρη Αμπατζόγλου)

Στον σκεπτόμενο νου υπάρχουν πάντα απορίες. Ο καλύτερος τρόπος για να τις λύσεις είναι η έρευνα. Μόνο που κάποιες φορές τα δεδομένα έρχονται τυχαία. Το προσωπικό μου ερώτημα σχετικά με το “τι είναι τυχοδιώκτης;” ήρθε να το απαντήσει ένα ελαφρύ(ως προς την γλώσσα), χαρούμενο(με βάση την “απόσταση” από τα γεγονότα) ιστορικό βιβλίο. Ο Νίκος Τσιφόρος αντί να στρώσει τα οπίσθια του στην καρέκλα ενός καθηγητή πανεπιστημίου, έκανε αυτό που η κούφια διανόηση δεν τολμά ούτε στα πιο τρελά όνειρα της. Την παγκόσμια ιστορία προσιτή στον λαό. “Τα Ρεμάλια Ήρωες” είναι μέρος αυτής της συλλογής βιβλίων και πραγματεύεται την πιο γνωστή σειρά γεγονότων τυχοδιωκτισμού. Την κατάκτηση της Αμερικής από τους Ισπανούς και Πορτογάλους Κονκισταντόρες.

Μόνο που σε αντίθεση με τις “επίσημες” αναφορές οι “Ήρωες” δεν είναι ούτε Άγγελοι που μας ένωσαν με τον νέο κόσμο ούτε και Δαίμονες που διψούσαν για αίμα. Τους παρουσιάζει ακριβώς με την γνήσια μορφή τους. Χαμίνια των λιμανιών και λούμπεν στοιχεία που το μόνο που είχαν στο μυαλό τους ήταν ο εύκολος πλουτισμός (Όπως ακριβώς είναι ο τυχοδιώκτης σε κάθε εποχή). Οι πόλεμοι, οι διάλογοι και οι αναλύσεις του βιβλίου παραπέμπουν, σε καταστάσεις που θυμίζουν τον άνθρωπο της διπλανής μας πόρτας. Και μας δίνει να καταλάβουμε πως έχουμε τουλάχιστον ένα από αυτό το “Είδος” για φίλο ή συγγενή μας. Καταφέρνει να μας περάσει πότε από την κατάσταση του θύτη στην κατάσταση του θύματος και αντίστροφα, για να έχουμε την αίσθηση πότε του Λατίνου κατακτητή και πότε του Ιθαγενή που χάνει σταδιακά το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Όταν φτάνει στις πολιτικές αναλύσεις (περασμένες από τον ψυχρό ορθολογισμό), δίνει μια γροθιά σε ισχύοντα πολιτικά συστήματα, με πολλές προφητικές αναφορές που σε σχέση με την ημερομηνία συγγραφής (δυστυχώς ή ευτυχώς) δικαιώθηκαν. Η λαϊκή ιστορική επιστήμη όταν δεν είναι εκχυδαϊσμένη είναι πάνω απ’ όλα επιστήμη.

Το βιβλίο είναι αρκετά “ελαφρύ” ως προς την ανάγνωση (χρησιμοποιεί την γλώσσα των καφενείων του ‘60) και πολύ σαφές χωρίς να κουράζει με εκτεταμένες αναφορές. Το διάβασα μέσα σε μια μέρα καθώς ο Μπάρμπα Νίκος απορροφά τον αναγνώστη με τον έξυπνο και καυστικό του λόγο.

Βρίσκεται σε όλες τις σοβαρές δανειστικές βιβλιοθήκες (Και είναι και ένα ακριβές κριτήριο για το πόσο “σοβαρή” είναι η βιβλιοθήκη) και πωλείται σε διάφορους εκδοτικούς οίκους όπως.

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

ΤΕΤΡΑΔΙΟ

ΝΙΚΟΛΑΪ ΓΚΟΓΚΟΛ "Η ΜΥΤΗ"

(Της Τσιακάλου Μαρίας)

Είναι Μάρτης στην Πετρούπολη. Πρωταγωνίστρια του έργου μια μύτη, η οποία χάνεται ξαφνικά από το πρόσωπο του ήρωα Κοβαλιόφ. Ο ιδιοκτήτης της την αναζητά παντού. Τα βάζει με τον κουρέα του, Ιβάν Γιακόβλεβιτς, πηγαίνει στην αστυνομία και σε εφημερίδα για να βάλει αγγελία. Εκείνη όμως έχει άλλα σχέδια. Τη μια εμφανίζεται στο αχνιστό ψωμί του κομμωτή του, Ιβάν Γιακόβλεβιτς. Την άλλη “ντύνεται” με ρούχα και παριστάνει τον πολιτικό σύμβουλο μπροστά στα μάτια του ίδιου του παρέδρου Κοβαλιόφ. Άλλοτε πάλι αναστατώνει την πόλη βάζοντας τους πολίτες της να σκαρφίζονται ιστορίες και θρύλους γύρω από την εξαφάνισή της. Κι όλα αυτά χωρίς αντίκρυσμα. Κρύβεται και καγχάζει τους πάντες και τα πάντα, ώσπου ένα πρωινό επιστρέφει στη θέση της, στο πρόσωπο απ’ όπου είχε δραπετεύσει. Έτσι απλά, γιατί το αποφάσισε εκείνη. Στο τέλος αναρωτιέται κι ο ίδιος ο συγγραφέας πώς του ήρθε να γράψει μια τόσο παράξενη ιστορία μιας και δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην καθημερινότητα των ανθρώπων.

Ιστορία -σ΄ ένα βιβλίο μικρότερο των εκατό σελίδων- ευχάριστη, διασκεδαστική, με έντονη τη μυθοπλασία. Καλεί τα μέλη της κοινωνίας, όπου διαδραματίζεται, να συμμετάσχουν σ’ ένα ξέφρενο πανηγύρι ρεαλισμού και φανταστικών απεικονίσεων της πραγματικότητας σαν να επρόκειτο για κατιτίς το συμβατό με τη λογική. Τα πρόσωπα του έργου παίρνουν τόσο σοβαρά το ρόλο τους, ώστε όλο αυτό το παιχνίδι εξαφάνισης, αναζήτησης κι επανεμφάνισης της μύτης να φαντάζει απόλυτα φυσιολογικό. Κι όμως μπορεί και να είναι κι έτσι, ειδικά σε περιπτώσεις που ένας συγγραφέας θέλει να εσωκλείσει σατιρικά στοιχεία στο κείμενό του.

Τι λέτε, θα διαθέτατε ένα απόγευμά σας γι’ αυτό το βιβλίο, αν επιλέγατε να διασκεδάσετε κάπως διαφορετικά από τις άλλες μέρες σας;

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

ΤΕΤΡΑΔΙΟ

Μ. ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ. "Ο ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΠΥΡΓΟΥ"

(Του Κακούλη Ιωάννη)

Και σε αυτό το έργο του, όπως και σε όλα τ’ άλλα – γνωστά ή άγνωστα έργα του – ο Μ. Καραγάτσης μας δείχνει τη ώριμη μαστοριά και τις ακονισμένες δεξιότητες του πάνω στο λογοτεχνικό κείμενο. Είναι πραγματικά να απολαμβάνει κανείς και να χαίρεται τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσεται η πλοκή της ιστορίας μέσα από ποικίλες τεχνοτροπίες, μέσα από όμορφες εικόνες γεμάτες παρατηρητικότητα, φυσικές εικόνες, πραγματικές καθώς και φυσικούς διαλόγους. Πόσο πολύτιμο στοιχείο άραγε αυτό της «φυσικότητας» των χαρακτήρων, μιας και τότε όπως και σήμερα οι περισσότεροι λογοτέχνες (και όχι μόνο) παραποιούν την φυσικότητα των ανθρώπινων συμπεριφορών, παρουσιάζοντας τες στο έργο τους με ύφος πομπώδες, όλο θεατρινισμό, που σε τελική ανάλυση καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα! Ας μη θίξουμε όμως παραπάνω αυτό το ζήτημα μιας και σηκώνει πολύ παραπάνω συζήτηση απ’ ότι βαστάει αυτή η σύντομη βιβλιοπαρουσίαση, και ας γυρίσουμε στο θέμα μας.

Τι πραγματεύεται λοιπόν το έργο; Την ιστορία ενός ανθρώπου, του λεγόμενου–όπως φανερώνει και ο τίτλος–Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου, η οποία διαδραματίζεται την περίοδο της ελληνικής επανάστασης του 1821, και φυσικά έχει άμεση σχέση με αυτήν. Ο καθένας μας βέβαια καταλαβαίνει πως το γεγονός και μόνο ότι ο Καραγάτσης εισάγει στο έργο του ένα περιβάλλον καθαρά ιστορικό, με πραγματικά γεγονότα και πραγματικά πρόσωπα, δίνει στο έργο μια άλλη βαρύτητα. Πέραν της λογοτεχνικής πλευράς, αναπτύσσεται και μια κριτική ματιά της ιστορίας μέσα από τα μάτια του ίδιου του συγγραφέα. Έτσι ολόκληρο το έργο απαιτεί μια ιδιαίτερη προσοχή, και κατά πάσα πιθανότητα και μια ανάλογη έρευνα. 

Προσωπικά, διαβάζοντας μία–μία τις σελίδες του μυθιστορήματος, είδα να καταρρίπτεται κομμάτι–κομμάτι όλο το χάρτινο σκηνικό που με τα χρόνια κατάφεραν δάσκαλοι και δάσκαλοι να στήσουν μες το μυαλό μου, όσον αφορά την επανάσταση του 1821, μιλώντας για ένα γενικό και αόριστο εθνικό συμφέρον υπερασπιζόμενο από ένα ακόμα πιο γενικό και αόριστο ελληνικό λαό. Κανένας ποτέ τους δεν έκανε λόγο για την αναμφισβήτητη ύπαρξη αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων ανάμεσα τις διάφορες μερίδες του ελληνικού λαού. Είναι άραγε ψέμα, πως η επανάσταση υποστηρίχτηκε κατά βάση από τους τότε Έλληνες προεστούς, όχι για άλλον λόγο, παρά για την απελευθέρωση του Έλληνα χωρικού από τον Τούρκικο ζυγό και την υποδούλωσή του από τον Ελληνικό ζυγό έπειτα, με την βούλα του νόμου; Ποτέ μου δε φαντάστηκα πόσες διαπλοκές μπορεί να υπήρξαν την περίοδο της τότε επανάστασης που μες τόσο δέος και ενθουσιασμό μου μιλούσανε οι δάσκαλοι και τόσο ρομαντικά μου περιγράφανε. 

Αυτό είναι λοιπόν–σε πολύ γενικές γραμμές–το σκηνικό μέσα στο οποίο ο Καραγάτσης μας περιγράφει την προσωπική ιστορία του ήρωά. Και αλήθεια, σε πόσο σκοτεινά και απόκρυφα μονοπάτια της ψυχής των χαρακτήρων του τολμά ο συγγραφέας να εισχωρήσει και να διασχίσει, γεμάτος παρατηρητικότητα, με απώτερο σκοπό να μας τα παρουσιάσει μέσα απ’ τις σελίδες του έργου του! Οι εσωτερικοί μονόλογοι, οι κρυφές σκέψεις του ήρωα, οι διαρκείς συγκρούσεις της ψυχής (της συνείδησης δηλαδή) και του σώματος, οι ηθικοί ενδιασμοί και πως η αίσθηση και ο φόβος του θανάτου οδηγούν σε επιλογές καθοριστικές για ολόκληρη τη ζωή ενός ανθρώπου, βρίσκουν σαφή διατύπωση μέσα σ’ αυτό το βιβλίο. Όμως εδώ σταματάει η δικιά μου δουλειά, αυτή της παρουσίασης, μιας και πολλά είπα, και το λόγο έχει ο συγγραφέας και μόνο. Ας τον ακούσουμε λοιπόν τι έχει να μας πει…

Κακούλης Ιωάννης, 16. VIII. 18

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

ΤΕΤΡΑΔΙΟ

Μακέτα και Γεωμετρία (Ανυσματική σχεδίαση).

(Σχεδιάζοντας με γραμμές ένα εξώφυλλό κι όχι μόνο).

Κατά την στοιχειοθεσία ενός βιβλίου προκύπτουν πάντα κενά. Οι επεξεργαστές κειμένου και τα προγράμματα σελιδοποίησης δίνουν κάποιες λύσεις με τις ενσωματωμένες επιλογές σχεδίασης. Το ζήτημα είναι πως επειδή αυτή δεν είναι ακριβώς η δουλειά των εν λόγω προγραμμάτων, αν αποπειραθείτε να τα χρησιμοποιήσετε θα υποφέρετε αρκετά. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αναφέρονται σε χρήστες που θέλουν κάτι έτοιμο και πολύ γρήγορα. Όταν για πρώτη φορά χρησιμοποίησα την σχεδίαση του Microsoft Office ως γραφίστας και όχι ως ιδιώτης που έβαζε έτοιμα σχεδιάκια, κατάλαβα πως είναι άλλη η δουλειά του ναύτη και άλλη του καντηλανάφτη. Το ότι ενσωματώνουν ρουτίνες ανυσματικής σχεδίασης θα έλεγα πως είναι περισσότερο ο τρόπος για να το φτιάξετε και να το εισάγετε από κάπου “Αλλού”.

Η επίσημη ιστορία αυτού του “Αλλού” ξεκινά αρκετά παλιά. Φυσικά βρίσκει πρώτα έδαφος σε άσχετες εφαρμογές. Η ανυσματική σχεδίαση (Vector Graphics) βρίσκει την πρώτη της εφαρμογή φυσικά στην πολεμική βιομηχανία. Η ιδέα είναι πάρα πολύ απλή και βασίζεται στο μηχανολογικό, αρχιτεκτονικό και γενικά τεχνικό σχέδιο. Αντί να παρασταθεί μια εικόνα σημείο προς σημείο σε έναν σύστημα αξόνων X,Y που είναι η λεγόμενη Ψηφιογραφική (Bitmap) αναπαράσταση, δίνουμε συντεταγμένες στο αρχικό και το τελικό σημείο και η εικόνα που βλέπουμε είναι ένα σύνολο γραμμών που αποτελούνται από δύο ή τέσσερις συντεταγμένες και την εξίσωση που περιγράφει το σχήμα (η ίδια αρχή ισχύει και στα τρισδιάστατα γραφικά με περισσότερες συντεταγμένες και πιο πολύπλοκες εξισώσεις). Το αποτέλεσμα είναι πως η ποσότητα τον δεδομένων μας ελαχιστοποιείται δίνοντας μας πλεονεκτήματα όπως η “ελαστικότητα” στην αλλαγή μεγέθους (Το σχήμα τροποποιείται αυτόματα στις νέες του διαστάσεις), η εικόνα είναι πολύ μικρή κι έτσι το τελικό μας αρχείο δεν επιβαρύνεται και η μετατροπή του είναι πιο εύκολη τόσο κατά την παράσταση στην οθόνη όσο και κατά την εκτύπωση. Φυσικά γρήγορα πέρασε στην βιομηχανία παιχνιδιών με αρκετά “διαστημικού τύπου” βιντεοπαιχνίδια καθώς και στον προγραμματισμό με το να ενσωματώνεται στους διάφορους διερμηνείς (interpreter) ή μεταφραστές (compilers) γλωσσών όπως η LOGO ή η BASIC. Τελικά εμφανίστηκε και σαν αυτόνομο σχεδιαστικό πακέτο σε υπολογιστές των 16 Bits (IBM, MAC 1, COMMODORE Amiga, ATARI ST) και σε πλατφόρμες μεγαλύτερων Personal Workstations (SUN workstation, NeXT). Αυτό έδωσε τότε τα φτερά για την μηχανολογική ψηφιακή σχεδίαση (CAD) και την ηλεκτρονική σχεδίαση “Εντύπου και Πολυμέσων” (Page editing, Computer Graphics, Computer Animation). Το πρώτο νέο πρόγραμμα εμφανίζεται το 1987 και είναι το Adobe Illustrator της Adobe Systems. Ακολουθεί το CorelDRAW της Corel Corporation το 1989 (είναι τουλάχιστον στην χώρα μας το πιο κορυφαίο). Κορυφαία στον χώρο είναι το Xara Photo & Graphic Designer το 1995 της Xara Group Ltd το Microsoft Visio της γνωστής σε όλους μας από το λειτουργικό που χρησιμοποιείται περισσότερο το 1992 και το Macromedia FreeHand μιας εταιρίας που χρεοκόπησε και αγοράστηκε από την Adobe Systems.

Καθώς τελειώσαμε με τα ιστορικά στοιχεία Ας έρθουμε στο πρακτικό μέρος. Η ομάδα μας έχοντας ερευνήσει το ζήτημα δοκιμάζοντας το 80% των εφαρμογών κατέληξε σε τρεις επιλογές που αφορούν τη σχεδίαση ανυσματικής μακέτας. Παρατηρώντας τους καλλιτέχνες του στενού μας χώρου είδαμε πως εκτός της ικανότητας να γράφουν κείμενα, έχουν την στοιχειώδη αισθητική για να πολεμήσουν το “άσπρο” του χαρτιού. Τα δωρεάν προγράμματα είναι επίσης πολλά τόσο στο να σχεδιάζουν εντός διαδικτύου όσο και εκτός. Επειδή όμως κάποια ήταν τρομερά δύσχρηστα όπως το SK1(ίδρωσα κατά την εγκατάσταση και όταν ήταν να χρωματίσω), ή τρομερά εξειδικευμένα όπως το Dia (που αφορά πιο πολύ τεχνικούς ηλεκτρολόγους, ηλεκτρονικούς, προγραμματιστές), καταλήξαμε στα τρία πιο βατά για τον εραστή του κειμένου. Με την σειρά είναι τα εξής:

Inkscape του Inkscape Team και είναι το μόνο που εγκαθίσταται αυτόνομα στο μηχάνημα σας. Αν και κάποια στιγμή πήγε να ενσωματωθεί στην σουίτα του GNOME Office αυτή η προσπάθεια (ευτυχώς) δεν απέδωσε. Η γνωριμία μου μ’ αυτό ξεκίνησε πάνω στην απελπισία μου από τα format που έκανα στον υπολογιστή μου κάθε 15 μέρες λόγω της αποσταθεροποίησης που προκαλούσαν τα “σπασμένα” CorelDRAW και Adobe PHOTOSHOP (Οι “επαγγελματίες” στην Ελλάδα αρνούνται να δουλέψουν οτιδήποτε άλλο, με αποτέλεσμα οι μαθητές γραφιστικής να περιορίζονται από ημιμαθείς δασκάλους). Από την στιγμή που το “κατέβασα” από την σελίδα του Οργανισμού, δεν χρειάστηκε να ξαναστήσω τον υπολογιστή μέχρι που κάηκε από υπερβολική τάση της ΔΕΗ. Σαν εφαρμογή είναι κάτι μεταξύ του CorelDRAW (χωρίς να κάνει επεξεργασία πολλών σελίδων) και του Adobe Illustrator (χωρίς να έχει τις χιλιάδες επιλογές). Ένα προτέρημα είναι ότι μπορείτε να στήσετε το δικό σας Inkscape με βάση τα πρόσθετα (plugins) που διαθέτει ανάλογα με την ισχύ του επεξεργαστή σας. Τρέχει και στις τρεις πιο γνωστές πλατφόρμες (Linux, MAC OS, Windows) και εξάγει σε μορφή SVG (Scalable Vector Graphics). Φυσικά μπορείτε να σώσετε και σε άλλους τύπους (PDF, EPS, PS) ή να εξάγετε σε PNG(Portable Network Graphics) ώστε να το επεξεργαστείτε σε κάποιον Bitmap Editor. Κάθε φορά που θέλω στο εξώφυλλο ή στις βινιέτες να σχεδιάσω μια ιδέα μου το χρησιμοποιώ άφοβα. Ό, τι βλέπετε στις σελίδες και τα ιστολόγια που γράφω είναι προϊόν του. Η Άδεια χρήσης είναι GNU/GLP που σημαίνει ότι μπορείτε να εργαστείτε και ερασιτεχνικά και επαγγελματικά αρκεί να το δηλώσετε. Το μεγαλύτερο από τα προτερήματα του είναι πως δουλεύει άψογα με το αναφερόμενο σε προηγούμενο άρθρο μας Scribus καθώς και με τα άλλα σχεδιαστικά που είναι το:

Open Office Draw και Libre Office Draw. Τα αναφέρω μαζί γιατί πολύ απλά είναι σχεδόν τα ίδια. Δεν μπορείτε να τα εγκαταστήσετε αυτόνομα μιας και εμπεριέχονται στις σουίτες γραφείου. Συνεργάζονται άψογα με το Inkscape και το αρχείο δεδομένων που σώνουν είναι το ODG (Open Document Graphics), χωρίς αυτό να είναι περιοριστικό. Βγάζουν εύκολα τρισδιάστατα σχήματα, αλλά η χρωματική τους παλέτα και οι διαβαθμίσεις τους δεν είναι ό, τι καλύτερο. Σ’ ένα βιβλίο αυτό ίσως να είναι και ελάσσονος σημασίας.

Αυτές είναι οι τεχνικές μας προτάσεις για την γραμμική-ανυσματική σχεδίαση. Στο κείμενο εσωκλείονται σύνδεσμοι που θα σας καθοδηγήσουν(δυστυχώς στα αγγλικά). Τα υπόλοιπα είναι καθαρά θέμα της διάθεσης και της όρεξης σας να μάθετε. Καλή επιτυχία.

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

ΤΕΤΡΑΔΙΟ

Νικολό Μακιαβέλι "Ο Ηγεμόνας"

(Του Δημήτρη Αμπατζόγλου)

Όταν έφτασα στο γιατί οι άνθρωποι δεν πράττουν ό,τι λένε και πως οι κυβερνώντες φτύνουν κατάμουτρα τους ψηφοφόρους στάθηκα τυχερός. Μπροστά μου βρέθηκε ένα “καταραμένο” βιβλίο. Έτσι τουλάχιστον το έλεγαν οι θεολόγοι που είχα στο σχολείο (με τους φιλόλογους να κρατάνε τα δεύτερα φωνητικά). Ο Ηγεμόνας δεν είναι απλά ένα βιβλίο. Είναι μια επιστολή - διαθήκη που λειτουργεί ως εγχειρίδιο για όποιον έχει την δυνατότητα διαχείρισης της μάζας. Είναι σκληρό αυτό που λέω, αλλά όποιος θέλει να του χαϊδέψουν τ’ αυτιά υπάρχει η Αγία γραφή. Αν πάλι νομίζετε πως είστε κάτι ξεχωριστό μην μπαίνετε στον κόπο να ανοίξετε αυτό το βιβλίο. Ο Νικολό Μακιαβέλι είναι ο θεωρητικός πατέρας του σύγχρονου πολιτικού μας συστήματος που ξεκινά την ζωή του δειλά στην Αναγέννηση. Αν νομίζετε ότι αυτά που ζείτε στην χώρα μας δεν έχουν ρίζες τόσο βαθιές που να σας καταδυναστεύουν για γενιές, τότε πάλι μπορείτε να καθίσετε στην νιρβάνα του καναπέ σας και να δείτε κάτι στην οθόνη για να περάσετε την ώρα σας.

Ο Ηγεμόνας δεν είναι κανένα μεγάλο βιβλίο. Όπως είπα δεν είναι παρά μια επιστολή του γράφοντα στον Λορέντζο των Μεδίκων. Παραθέτει ιστορικά στοιχεία της εποχής που έχουν μια οσμή κοροϊδίας και απάτης, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την ικανότητα πολιτικής και κοινωνικής αντίληψης του συγγραφέα. Μέσα από την ανάγνωση του κειμένου ο αναγνώστης, εάν έχει την στοιχειώδη νοημοσύνη, καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι όλες οι λαϊκές αντιδράσεις και όλες οι πολιτικές φιέστες επαναλαμβάνονται περιοδικά, σύμφωνα με μία τακτική που πηγάζει από τις αμφότερες αδυναμίες τόσο του αρχηγού όσο και των υποτελών του. Φυσικά ο Μακιαβέλι δεν σπούδασε πολιτικές επιστήμες. Τα πορίσματά του παράγονται από την προσωπική του εμπειρία και την ιστορική του γνώση. Το παράδοξο είναι, πώς με τόσα λίγα στοιχεία φτάνει σε τόσο ακριβή συμπεράσματα. Όταν διάβασα το βιβλίο νόμιζα ότι έκανα μια σύντομη αναδρομή στην πολιτική ιστορία των τελευταίων χρόνων στην χώρα μου, με γεγονότα που είχα ζήσει κατ επανάληψη.

Έχοντας αναφέρει ότι τα συμπεράσματα σ’ αυτά που γράφω είναι καθαρά η δική μου οπτική, ανακάλυψα σ’ αυτό το μικρό βιβλίο δύο χρήσεις. Αν είστε ένας άνθρωπος που θέλει να ηγείται και να χειραγωγεί τότε είναι χρήσιμο μιας και εξηγεί το πως θα χτίσετε (την μεγάλη ή μικρή) αυτοκρατορία σας. Αν πάλι θεωρείτε ότι η ελευθερία της σκέψης και η αυτάρκεια σε συνδυασμό με την αυτοεκτίμηση είναι το υπέρτατο αγαθό θα σας διδάξει πως να μην άγεστε από τους εκάστοτε λαοπλάνους. Η σκεπτικό του ανήκει στην λεγόμενη “φιλοσοφία της σήμανσης” και κατά συνέπεια δεν υποδεικνύει κάποια στάση ζωής. Είναι πολύ μικρό γι αυτόν τον σκοπό. Διαβάζεται ευχάριστα και καταλαβαίνω απόλυτα τους επικριτές του. Ανοίγει τα μάτια όποιου δεν θέλει να είναι τυφλός. Κι αυτό δεν είναι καλό στους αναγνώστες που θα το χρησιμοποιήσουν για τον πρώτη χρήση.

Το βιβλίο διατίθεται για αγορά από το Πολιτεία ή δωρεάν Εδώ 

Καλή ανάγνωση.

Θεσσαλονίκη 22 Ιουλίου 2018

Εκδοτική Ομάδα ΤΕΤΡΑΔΙΟ

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΕ ΑΓΟΝΟ ΕΔΑΦΟΣ

Το τέταρτο βιβλίο της ομάδας μας είναι έτοιμο και διατίθεται από τον συγγραφέα
Μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου  στο ioanniskm@arch.auth.gr
Μέσω κοινωνικής δικτύωσης στο  https://www.facebook.com/ioanniskm

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

ΤΕΤΡΑΔΙΟ

ΣΕ ΑΓΟΝΟ ΕΔΑΦΟΣ

Αγαπητέ αναγνώστη, έχε υπόψιν σου ότι το μικρό αυτό βιβλιαράκι που κρατάς στα χέρια σου γράφτηκε κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, και εκδόθηκε μετά από πολλές και επώδυνες ταλαιπωρίες.

Η νουβέλα αυτή, σηκώνει πάνω στη ράχη της μεγάλο βάρος, πολλές εμπειρίες συσσωρευμένες και συμπυκνωμένες σε λίγες μόνο σελίδες.

Μοναδικός της σκοπός, να πει τα πράγματα με το όνομά τους, ξάστερα και καθαρά, όσο καθαρά κατάφερε να τα αντικρίσει ο συγγραφέας.

― Κυκλάμινο, κυκλάμινο στου βράχου τη σχισμάδα,

Που βρήκες χρώματα κι ανθείς, που μίσχο και σαλεύεις;

― Μέσα στο βράχο σύναζα το γαίμα στάλα στάλα

Μαντίλι ρόδινο έπλεξα κι ήλιο μαζεύω τώρα.

Γιάννης Ρίτσος

Κακούλης Ιωάννης

Για την:

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ 

ΤΕΤΡΑΔΙΟ

Οδοιπορικό στις Ξεθωριασμένες Ενοχές

Το τρίτο βιβλίο της ομάδας μας είναι έτοιμο και διατίθεται από τη συγγραφέα
Οι γκραβούρες είναι του Κακούλη Ιωάννη.

Μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο mariant31@yahoo.gr

Μέσω κοινωνικής δικτύωσης στο https://www.facebook.com/mariant31

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

ΤΕΤΡΑΔΙΟ

Ξεθωριασμένες ενοχές

Αντί(ποινο) προλόγου

Κάποτε στη χώρα αναμονής του θαύματος, ή των θαυμάτων, εποχή που ίσως άλλοι τη βίωσαν, άλλοι -ευτυχώς- όχι, καταπιάστηκα με τούτα εδώ τα κείμενο-ποιήματα. Ήταν μικρά διαλείμματα του συνετού ή και ασύνετού μου χρόνου κι ο τρόπος διάθεσής του άφησε τα αποτυπώματά του, έτσι όπως τα “ακουμπά” ένας ζωγράφος στον καμβά του.

Αφιερώνω λοιπόν, τον καμβά μου σε όλους όσοι υποφέρουν από ενοχές δικαιολογημένες και μη με την ευχή:

να τις κάνουν να σιωπήσουν για να προχωρήσουν!

Τσιακάλου Μαρία

Για την:

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

ΤΕΤΡΑΔΙΟ