Πωλ Λαφάργκ. "Το Δικαίωμα στην Τεμπελιά".

(Του Δημήτρη Αμπατζόγλου)

Οι κακές συνήθειες διδάσκονται στην τρυφερή εφηβική μας ηλικία.Όταν ξαφνικά η “υποστήριξη”που μας παρέχει το οικογενειακό περιβάλλον δεν είναι δεδομένη. Φυσικά μας το “σερβίρουν” με όμορφες προτάσεις όπως “οικονομική ανεξαρτησία”. Έτσι το πρώτο μας μέλημα πριν ακόμα τελειώσουμε την βασική μας εκπαίδευση είναι το βάρβαρο άθλημα της “Εύρεσης Εργασίας”.Άμα δούμε παιδάκια στον τρίτο κόσμο να βασανίζονται από απάνθρωπες πραγματικά συνθήκες σε χώρους εργασιακής σκλαβιάς μας σηκώνεται η τρίχα. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το κάνουμε και στις δικές μας “ανεπτυγμένες” κοινωνίες. Δεν μπαίνω στην παγίδα της σύγκρισης καθώς αυτό θα ήταν άτοπο και ανήθικο από μέρους μου. Όσοι βιαστείτε να κατακρίνετε αξίζει να σας πω όμως ότι οι άθλιες εργασιακές σχέσεις δεν είναι θέμα ηλικίας αλλά κοινωνικής τάξης.

Κι εδώ ερχόμαστε στον μεγάλο Πωλ Λαφάργκ. Σαν άνθρωπος της αστικής τάξης βλέπει τον “Τρίτο Κόσμο” στην χώρα που ζει και δημιουργεί. Την βιομηχανική Γερμανία του 19ου αιώνα. Όταν διάβασα το βιβλίο του στην “Ευρωπαϊκή” Ελλάδα είχε μια δεκαετία που ξεκίνησε η λεγόμενη “Εργατική υποχώρηση”. Το οχτάωρο, ένα δικαίωμα κεκτημένο στην μεταπολεμική δυτική Ευρώπη άρχισε να χάνει έδαφος ξεκινώντας από τους χώρους του τριτογενούς τομέα και προχωρώντας στην βιοτεχνική και βιομηχανική παραγωγή. Έτσι αντί να δεχτώ την μοίρα που μου επιφύλασσε η θέση που είχα στον οικονομικό χάρτη άρχισα να ψάχνω το τι φταίει και γυρνούσα στο σπίτι μου για να κοιμηθώ μισοπεθαμένος. Φυσικά όταν έκανα παράπονα στο στενό οικογενειακό μου περιβάλλον φρόντιζαν να αισθάνομαι “αχάριστος”. Αυτός είναι και ο λόγος που ξεκίνησα την βιβλιοκριτική με τον συγκεκριμένο συγγραφέα. Πήρε την θέση του εκλιπόντος πατέρα μου και με επιστημονικό τρόπο έδωσε απάντηση στις απορίες μου. Ο εικοσιτετράωρος χρόνος κατά τον ερευνητή χωρίζεται σε τρεις περιόδους. Εργασία, ύπνος και το βασικότερο Αυτοβελτίωση. Όταν δεν υπάρχει επάρκεια χρόνου σ' ένα από αυτά η δυστυχία στον άνθρωπο είναι εξασφαλισμένη. Κι σ' αυτό το σημείο κρύβονται πολλά.

Κάθε φορά που ο μισθός μου αυξάνονταν εις βάρος του ελεύθερου μου χρόνου εξαφανιζόταν αστραπιαία από τα ψυχολογικά κενά, από την κοινωνική μου απομόνωση και από την αδυναμία της προσωπικής μου συνδιαλλαγής. Φυσικά σαν “ζώο” στην βάση της τροφικής αλυσίδας αυτό δεν ήταν εύκολο. Το γνωστό “Δούλευε, Σκάσε, Κατανάλωνε” που σε κάποιον με ώρες περισυλλογής είναι εύκολα κατανοητό στην δική μου θέση ήθελε αυτό που λέμε “Ανεργία”. Σ' ένα από αυτά τα “διαλείμματα” διάβασα το βιβλίο. Έτσι είδα τον εαυτό μου μέσα στις στατιστικές της αθλιότητας που περιγράφει. Η κοινωνία μας τότε ζούσε την “Ανάπτυξη” κι έτσι όταν τελείωσα την ανάγνωση ένιωσα τρομερά μόνος. Τώρα φυσικά με την νέα Μπίζνα σου συστήματος που λέγεται “οικονομική κρίση” (Ο Λαφάργκ εξηγεί ότι συμβαίνει κάθε φορά που τα λεφτά των χρηματοκιβωτίων πιάνουν ταβάνι) έχω πολλούς που διαμαρτύρονται για ό,τι συμβαίνει. Αντί λοιπόν να τρώτε τον χρόνο σας σε θεωρίες συνωμοσίας, σε προφητείες και κλάψα στο βαθμό του παραληρήματος, έχω να σας προτείνω αυτό το βιβλιαράκι. Είναι μικρό, ευχάριστό και αν έχετε την στοιχειώδη νοημοσύνη, ο οδηγός σας για όλα τα προβλήματα που θα συναντήσετε όσο ζείτε με τις επιταγές του οικονομικού συστήματος που λέγεται καπιταλισμός.

Το βιβλίο διατίθεται για αγορά από το Μεταίχμιο  ή δωρεάν Εδώ

Καλή ανάγνωση.

Θεσσαλονίκη 22 Ιουλίου 2018

Εκδοτική Ομάδα ΤΕΤΡΑΔΙΟ