Τρίτη 14 Αυγούστου 2018

Νικολό Μακιαβέλι "Ο Ηγεμόνας"

(Του Δημήτρη Αμπατζόγλου)
Όταν έφτασα στο γιατί οι άνθρωποι δεν πράττουν ό,τι λένε και πως οι κυβερνώντες φτύνουν κατάμουτρα τους ψηφοφόρους στάθηκα τυχερός. Μπροστά μου βρέθηκε ένα “καταραμένο” βιβλίο. Έτσι τουλάχιστον το έλεγαν οι θεολόγοι που είχα στο σχολείο (με τους φιλόλογους να κρατάνε τα δεύτερα φωνητικά). Ο Ηγεμόνας δεν είναι απλά ένα βιβλίο. Είναι μια επιστολή - διαθήκη που λειτουργεί ως εγχειρίδιο για όποιον έχει την δυνατότητα διαχείρισης της μάζας. Είναι σκληρό αυτό που λέω, αλλά όποιος θέλει να του χαϊδέψουν τ’ αυτιά υπάρχει η Αγία γραφή. Αν πάλι νομίζετε πως είστε κάτι ξεχωριστό μην μπαίνετε στον κόπο να ανοίξετε αυτό το βιβλίο. Ο Νικολό Μακιαβέλι είναι ο θεωρητικός πατέρας του σύγχρονου πολιτικού μας συστήματος που ξεκινά την ζωή του δειλά στην Αναγέννηση. Αν νομίζετε ότι αυτά που ζείτε στην χώρα μας δεν έχουν ρίζες τόσο βαθιές που να σας καταδυναστεύουν για γενιές, τότε πάλι μπορείτε να καθίσετε στην νιρβάνα του καναπέ σας και να δείτε κάτι στην οθόνη για να περάσετε την ώρα σας.
Ο Ηγεμόνας δεν είναι κανένα μεγάλο βιβλίο. Όπως είπα δεν είναι παρά μια επιστολή του γράφοντα στον Λορέντζο των Μεδίκων. Παραθέτει ιστορικά στοιχεία της εποχής που έχουν μια οσμή κοροϊδίας και απάτης, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την ικανότητα πολιτικής και κοινωνικής αντίληψης του συγγραφέα. Μέσα από την ανάγνωση του κειμένου ο αναγνώστης, εάν έχει την στοιχειώδη νοημοσύνη, καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι όλες οι λαϊκές αντιδράσεις και όλες οι πολιτικές φιέστες επαναλαμβάνονται περιοδικά, σύμφωνα με μία τακτική που πηγάζει από τις αμφότερες αδυναμίες τόσο του αρχηγού όσο και των υποτελών του. Φυσικά ο Μακιαβέλι δεν σπούδασε πολιτικές επιστήμες. Τα πορίσματά του παράγονται από την προσωπική του εμπειρία και την ιστορική του γνώση. Το παράδοξο είναι, πώς με τόσα λίγα στοιχεία φτάνει σε τόσο ακριβή συμπεράσματα. Όταν διάβασα το βιβλίο νόμιζα ότι έκανα μια σύντομη αναδρομή στην πολιτική ιστορία των τελευταίων χρόνων στην χώρα μου, με γεγονότα που είχα ζήσει κατ επανάληψη.

Έχοντας αναφέρει ότι τα συμπεράσματα σ’ αυτά που γράφω είναι καθαρά η δική μου οπτική, ανακάλυψα σ’ αυτό το μικρό βιβλίο δύο χρήσεις. Αν είστε ένας άνθρωπος που θέλει να ηγείται και να χειραγωγεί τότε είναι χρήσιμο μιας και εξηγεί το πως θα χτίσετε (την μεγάλη ή μικρή) αυτοκρατορία σας. Αν πάλι θεωρείτε ότι η ελευθερία της σκέψης και η αυτάρκεια σε συνδυασμό με την αυτοεκτίμηση είναι το υπέρτατο αγαθό θα σας διδάξει πως να μην άγεστε από τους εκάστοτε λαοπλάνους. Η σκεπτικό του ανήκει στην λεγόμενη “φιλοσοφία της σήμανσης” και κατά συνέπεια δεν υποδεικνύει κάποια στάση ζωής. Είναι πολύ μικρό γι αυτόν τον σκοπό. Διαβάζεται ευχάριστα και καταλαβαίνω απόλυτα τους επικριτές του. Ανοίγει τα μάτια όποιου δεν θέλει να είναι τυφλός. Κι αυτό δεν είναι καλό στους αναγνώστες που θα το χρησιμοποιήσουν για τον πρώτη χρήση.
Το βιβλίο διατίθεται για αγορά από το Πολιτεία ή δωρεάν Εδώ 

Καλή ανάγνωση.

Θεσσαλονίκη 22 Ιουλίου 2018

Εκδοτική Ομάδα ΤΕΤΡΑΔΙΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Χάουαρντ Φίλιπ Λάβκραφτ – Η μουσική του Έριχ Τσαν.

(Του Δημήτρη Αμπατζόγλου) Δεν θυμάμαι αν σας έχω αναφέρει ότι η επαφή μου με τον Χάουαρντ Φίλιπ Λάβκραφτ ήταν λίγο πριν από την στρατιωτ...