Παρασκευή 24 Αυγούστου 2018

Νίκος Τσιφόρος "Τα Ρεμάλια Ήρωες".

(Του Δημήτρη Αμπατζόγλου)
Στον σκεπτόμενο νου υπάρχουν πάντα απορίες. Ο καλύτερος τρόπος για να τις λύσεις είναι η έρευνα. Μόνο που κάποιες φορές τα δεδομένα έρχονται τυχαία. Το προσωπικό μου ερώτημα σχετικά με το “τι είναι τυχοδιώκτης;” ήρθε να το απαντήσει ένα ελαφρύ(ως προς την γλώσσα), χαρούμενο(με βάση την “απόσταση” από τα γεγονότα) ιστορικό βιβλίο. Ο Νίκος Τσιφόρος αντί να στρώσει τα οπίσθια του στην καρέκλα ενός καθηγητή πανεπιστημίου, έκανε αυτό που η κούφια διανόηση δεν τολμά ούτε στα πιο τρελά όνειρα της. Την παγκόσμια ιστορία προσιτή στον λαό. “Τα Ρεμάλια Ήρωες” είναι μέρος αυτής της συλλογής βιβλίων και πραγματεύεται την πιο γνωστή σειρά γεγονότων τυχοδιωκτισμού. Την κατάκτηση της Αμερικής από τους Ισπανούς και Πορτογάλους Κονκισταντόρες.
Μόνο που σε αντίθεση με τις “επίσημες” αναφορές οι “Ήρωες” δεν είναι ούτε Άγγελοι που μας ένωσαν με τον νέο κόσμο ούτε και Δαίμονες που διψούσαν για αίμα. Τους παρουσιάζει ακριβώς με την γνήσια μορφή τους. Χαμίνια των λιμανιών και λούμπεν στοιχεία που το μόνο που είχαν στο μυαλό τους ήταν ο εύκολος πλουτισμός (Όπως ακριβώς είναι ο τυχοδιώκτης σε κάθε εποχή). Οι πόλεμοι, οι διάλογοι και οι αναλύσεις του βιβλίου παραπέμπουν, σε καταστάσεις που θυμίζουν τον άνθρωπο της διπλανής μας πόρτας. Και μας δίνει να καταλάβουμε πως έχουμε τουλάχιστον ένα από αυτό το “Είδος” για φίλο ή συγγενή μας. Καταφέρνει να μας περάσει πότε από την κατάσταση του θύτη στην κατάσταση του θύματος και αντίστροφα, για να έχουμε την αίσθηση πότε του Λατίνου κατακτητή και πότε του Ιθαγενή που χάνει σταδιακά το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Όταν φτάνει στις πολιτικές αναλύσεις (περασμένες από τον ψυχρό ορθολογισμό), δίνει μια γροθιά σε ισχύοντα πολιτικά συστήματα, με πολλές προφητικές αναφορές που σε σχέση με την ημερομηνία συγγραφής (δυστυχώς ή ευτυχώς) δικαιώθηκαν. Η λαϊκή ιστορική επιστήμη όταν δεν είναι εκχυδαϊσμένη είναι πάνω απ’ όλα επιστήμη.
Το βιβλίο είναι αρκετά “ελαφρύ” ως προς την ανάγνωση (χρησιμοποιεί την γλώσσα των καφενείων του ‘60) και πολύ σαφές χωρίς να κουράζει με εκτεταμένες αναφορές. Το διάβασα μέσα σε μια μέρα καθώς ο Μπάρμπα Νίκος απορροφά τον αναγνώστη με τον έξυπνο και καυστικό του λόγο.
Βρίσκεται σε όλες τις σοβαρές δανειστικές βιβλιοθήκες (Και είναι και ένα ακριβές κριτήριο για το πόσο “σοβαρή” είναι η βιβλιοθήκη) και πωλείται σε διάφορους εκδοτικούς οίκους όπως.
ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

ΤΕΤΡΑΔΙΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Χάουαρντ Φίλιπ Λάβκραφτ – Η μουσική του Έριχ Τσαν.

(Του Δημήτρη Αμπατζόγλου) Δεν θυμάμαι αν σας έχω αναφέρει ότι η επαφή μου με τον Χάουαρντ Φίλιπ Λάβκραφτ ήταν λίγο πριν από την στρατιωτ...