(Του Δημήτρη Αμπατζόγλου)
Η λαϊκή φιλοσοφία στηρίζεται συνήθως στις παραβολές όπως και η θρησκεία. Στον Βαλκανικό χώρο υπάρχει ο Νασρεντίν Χότζας και τα διάφορα πρόσωπα-θρύλοι του Βυζαντίου και της Μέσης ανατολής. Το άθροισμα των των αποφθεγμάτων πάντα έχει ένα πρόσωπο. Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ αν και τον έχει πιάσει η βαριά διανόηση δεν ξεχνά αυτήν την ρίζα που έχει στο πόπολο. Φτιάχνει έναν μικροαστό με την υποτυπώδη, κατ’ αυτόν, μόρφωση και τον ονοματίζει “Κύριο κανένα”. Ίσως να μοιάζει λίγο με αντιγραφή της Οδύσσειας, όπως ο “Κύκλος με την κιμωλία” που παραπέμπει στον Βασιλιά Σολομώντα , αλλά ο συγγραφέας ως λάτρης του ορθολογισμού αντλεί από το παραμύθι για να μπορέσει να δώσει τις μικρές καθημερινές αλήθειες.
Φυσικά αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Δυστυχώς το κοινό που απευθύνεται μαδάει πολύ συχνά μαργαρίτες. Ο Μπρεχτ είναι λάτρης της αλήθειας και της λογικής που τις παρουσιάζει μ’ έναν περίτεχνο, όμορφο υπερρεαλιστικό τρόπο. Η συρραφή από μικρές ιστορίες – διδάγματα είναι μια μακρόχρονη συλλογή φτιαγμένη σαν εύκολο ανάγνωσμα. Το ατύχημα είναι ότι δεν τις διαβάζει συνήθως ο άμεσα ενδιαφερόμενος που είναι η εργατική τάξη αλλά κάποιος που αντλεί τσιτάτα για να βγάλει κάποια κουλτουριάρα γκόμενα. Το βιβλίο πάντως αξίζει τη ανάγνωση μέχρι την τελευταία του λέξη.
Αν θέλετε να μάθετε την απόσταση σας από το τίποτα το προτείνω ανεπιφύλακτα. Ο Κύριος “Κανένας” είναι πιο κοντά μας απ’ όσο νομίζουμε. Πολλές φορές το μόνο που χρειάζεται είναι να κοιτάξουμε στον καθρέφτη.
ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ
ΤΕΤΡΑΔΙΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου